می توان گفت یکی از اصلی ترین تفاوت های ویدیو گیم با رسانه های دیگر، تعاملی بودن و آزادی عملی است که در اختیار مخاطب قرار داده می شود. برخلاف فیلم ها و کتاب هایی که مسیر دلخواه نویسنده را می روند و مخاطب چاره ای ندارد جز این که به آن روایت هر چند تلخ یا ناخوشایند تن دهد، بازی های ویدیویی مانند یک منجی برای حس کنجکاوی بی پایان انسان به شمار می روند. البته درست است که این موضوع برای تمامی بازی های ویدیویی صدق نمی کند و خیلی از آن ها یک روایت خطی را دنبال می کنند، اما در این بین آثاری نیز وجود دارند که به گیمر اجازه می دهند که جای شخصیت اصلی بازی تصمیم گیری کند.